Enhancing Situational Awareness and Communication During Flood Crisis Events Using Social Media Framework:The Case of Bosnia and Herzegovina
By:Šadi AbdulWahab Matar
Student ID: 1325913
A Thesis Submitted for the Degree of Doctor of Philosophy
Department of Electronic and Computer Engineering
Brunel University London
May 2017
باور کنید اینجا تهران است/ با عیدانه رهبر انقلاب به مردم جنوب شهر چه کردیم؟
گزارشی از بوستان ولایت در تهران؛ بوستانی که قرار بود بزرگترین ریه تنفسی شهر تهران باشد. پس از آگاهی از ساخت بزرگترین بیمارستان هسته ای خاور میانه در این بوستان گزارشی به همراه تصاویری از این «بیابان شهری»! تهیه و در برخی از تارنماها منتشر شد.
جالب اینکه هنوز 240 بیمارستان نیمه تمام در کشور داریم که به دلیل نداشتن بودجه امکان ادامه ساخت آنها وجود ندارد.
در بازار تهران محله «حمام چال»، خانه ای با قدمتی کهنسال معروف به «خانه باغ وزیر» وجود داشت اما این محل دیگر نه خانه است، نه باغ و نه برای وزیری!
در کوچه پس کوچه های «حمام چال» بازار تهران، خانه ای با قدمتی کهنسال معروف به «خانه باغ وزیر» شهرتی دارد که اگر از اهالی قدیمی بازار سراغش را بگیرید با شما همراه می شوند تا آن را نشان تان دهند؛ اما هستند افرادی که با پرسش از این گونه نشانی ها با آهی پاسخ می دهند: «ای بابا این جور خونه ها دیگه مرد، همه شون دارن میشن پاساژ»!
«رضا» از همسایه های خانه باغ وزیر می گوید: «دیر آمدید! اکثر درخت های خانه را آتیش زدند» و او این گونه راه دیدن این یادگار فرهنگی و طبیعی را برایمان باز می کند تا از آن عکاسی کنیم.
همسایه های این خانه کهنسال می گویند مدت های زیادی است که این خانه صاحب ندارد و مدیران پاساژهای کنار این خانه آرام آرام آن را جزئی از املاک خود می کنند. «رضا» با نشان دادن خانه از بالای بلندی می گوید: «اینجا آنقدر درخت بود که نمی شد داخلش راه رفت. شب ها بعضی ها می آیند و درخت ها را اره می کنند. مدتی پیش هم اینجا را آتش زدند که خیلی از درخت ها و تنه های خشک و بریده شده سوختند و نابود شدند».
او بر این باور است که حتما در زمین اینجا هم مثل باقی خانه های اطراف عتیقه های زیادی وجود دارد. سوگند می خورد که به چشم دیده شب هنگامی از یکی از حفره های بزرگ خانه های اطراف مسجمه های بزرگی را از در آورده و برده اند.
سراغ باغ ایلچی را می گیرم؛ پوزخندی تحویل می دهد و می گوید: خدا بیامرزه! باغی دیدی سلام ما رو هم بهش برسون.
روبروی امامزاده سید نصرالدین سفره خانه ای وجود دارد که نقشه ای بزرگ و قدیمی روی دیوار نصب شده است. روی نقشه به دنبال خانه مورد نظر می گردم. نام خانه در نقشه قدیمی با خطی کهن نوشته: «خانه باغ وزیر» اما این محل دیگر نه خانه است، نه باغ و نه برای وزیری!
فرتورهای (عکس های) این خانه را به همراه باز نشر این گزارش می توانید در تارنماهای زیر ببینید:
انتشار گزارش تصویری از نابودی باغ خیابان ناهید که هنگام سرشماری درختان خیابان ولی عصر تهیه شد و در برخی از روزنامه ها و تارنماها بازنشر پیدا کرد.
در دوران دبستان هنگام 12 تا 22 بهمن هر روز مراسمی با عنوان «زنگ انقلاب» برگزار می شد که یکی از قسمت های آن مسابقه بود. مسابقه ماست خوری! چند دانش آموز انتخاب می شدند و با دستهای بسته سر در کاسه ای ماست فرو می بردند و با اعلام شروع مسابقه دانش آموزان ماست ندیده با هم مسابقه می دادند و هر که زودتر کاسه ماست را تمام می کرد برنده بود و ماستی شدن صورت و ادامه ماجرا.
چند سال بعد هم «محمود شهریاری» مسابقه ای تلویزیونی برگزار می کرد که در بخشی از آن به جای ماست؛ کیک خامه ای می گذاشتند و تماشاچی ها هم با دست زدن می خواندند: بخور بخوووووووووووور یالا بخور!
یک شوخی هم به این صورت بود که به صورت ناگهانی به فردی «پس گردنی» زده می شد و پس از آن می گفتند: «کی بود کی بود؟ من نبودم دستم بود تقصیر آستینم بود»
چند سالی هست که مسابقه بخور بخور چهره دیگری به خود گرفته. دیگر احتیاجی به بستن دستها نیست؛ اتفاقا باید دستها به شدت باز باشد. در این مسابقه جز خودشان و اطرافیان نزدیک کسی برای آنها دست نخواهد زد و صد البته بانکی که در آن حساب دارند! پس از پایان مسابقه هم چشم ها را باید شست، با اسید هم باید شست که؛ شتر دیدی؟ ندیدی!
دیگر به جای ماست و کیک خامه ای می توان اینها رو خورد:
زمین خواری
جنگل خواری
دریاخواری
کوه خواری
رود خواری
جزیره خواری
مرتع خواری
کویر خواری
و عجب بخور بخوری شده. عزیز دل برادر! کمینه برای آینده هم چیزکی بگذارید باشد. با این روند همه چیز خواری تا چند سال آینده باید واردات زیست بوم داشته باشیم. به جای این همه «خواری»! کمی هوا خوری کنید، البته این عزیزان آن را برای مردم گذاشتند که بنزین دارد و سرب و کلکسیون ذرات که جایزه این هوا خوری کادویی است به نام «سرطان». خودشان هم برای هواخوری رهسپار اروپا و آمریکای شمالی و به خصوص جنوبی اش! می شوند.
و چه مسابقه ای؛ که پس از خوردن این همه مال و حق خوری، شوخی دیگری آغاز می شود: «کی بود؟ کی بود؟»
و جواب آن: من نبودم، اون یکی بود.
اگر خدایی ناکرده در هفته های آینده تیتر خبری شبیه به خبر زیر را در رسانه ها خواندید تعجب نکنید:
به درخواست شورای عالی مدیریت بحران کشور از قوه قضائیه تعدادی از درختان که از مقصران حادثه سیلاب بودند دستگیر شدند.
آقا جان باور بفرمایید این نوشته سیاسی نیست! درخت که سیاسی شد و رفت پی کارش. به کل و قوچ و گراز انگ سیاسی نزنید که اصلا نمی چسبد.
و اما بعد...
تارنمای مجلس شورای اسلامی در این لینک با عنوان آیین نامه اجرایی شکار ویژه در ماده نخست نوشته است:
اجرای برنامه شکار توسط مقامات عالی رتبه کشورهای خارجی در ایران از شمول ضوابط و‌دستورالعملهای عمومی‌شکار مستثنی بوده و تابع مقررات این آیین‌نامه می‌باشد.
که البته خواندن آن خالی از لطف! نیست. با یک جستجوی ساده برای کسب مجوز شکار در ایران به تارنماهای شیک و ژیگولی می رسیم که برای شما مجوز می گیرند که تشریف بیاورید ایران و به محض ورود استقبال به صورت V.I.P شده و مهمان نوازی و هتل خوب و سفر با ماشین شاسی بلند و البته به همراه یک تفنگ ناقابل و تعدادی فشنگ که با همراه محلی تشریف ببرید چند تایی کل و قوچ و گراز و روباه و ... شکار کنید و در پایان در کنار جسد حیوان بیچاره فیگور بگیرید که گویا انگار سران تروریست های داعش را شکار کرده اید!
شکار تفریحی حیوانات در ایران به قصد تفریح و با مجوزهای قانونی بدون هیچ واکنشی در قانون دیده شده است و سازمان محیط زیست هم گویا نسبت به آن واکنش داشته و دارد. دادن امتیاز به برخی! برای جذب توریست شکارچی را از دید عکسهای منتشر شده در خود تارنماهای این شرکت ها آه از نهاد هر مخاطب و بیننده را در می آورد.
لازم به توضیح است که در اریبهشت سال 94 مدیرکل دفترحفاظت و مدیریت شکار و صید سازمان حفاظت محیط زیست گفت: این سازمان در 13 سال گذشته هیچ مجوز شکاری برای اتباع خارجی صادر نکرده است. (لینک) که جای بسی خرسندی است اما ادامه فعالیت اینگونه تارنماها در ذهن مخاطب چه حسی را ایجاد می کند؟ با دیدگاه مثبت به این گفتار مدیر کل نگاه می کنیم اما:
وقتی metadata عکسهای گرفته شده را بررسی می کنیم تاریخ 2010 را می یابیم!
تعدادی از عکسهای بی افتخار را در زیر ببینیم.
برای دیدن تارنماها و عکسهای کامل از این لینکها استفاده کنید:
تارنمای جاسمین سافاری (یاسمین پارسه)
عکس های شکار در ایران توسط اتباع بیگانه
عکسهای بیشتر را در ادامه مطلب ببینید.
27 اسفند 1393 تارنمای تابناک پس از سخنان رهبری درباره ی محیط زیست در اقدامی پسندیده بخشی را با نام «اورژانس زمین خواری» سامان داد. هرچند این اقدام دیرهنگام بود و از چندین سال پیش بایستی وظیفه و رسالت رسانه ای خود را در این موضوع آغاز می کرد اما باز جای شکرش باقی است و قضیه تازه بودن ماهی از آب گرفته!
پس از ساماندهی این بخش، دبیران و مدیران تارنما؛ فرم ارسال گزارش زمین خواری را هم ساخته و اعلام آمادگی برای دریافت گزارش های مردمی در این موضوع کردند. مدتی پیش در نامه ای رسمی اعلام آمادگی برای همکاری افتخاری در حوزه زیست بوم را برای این بخش فرستادم که متاسفانه پاسخی را دریافت نکردم. دریافت نکردن پاسخ را به دلیل سیاست های درون سازمانی این تارنما می دانم و ارتباط نداشتن با مخاطب و همکاران رسانه ای را ضعفی بر هر رسانه.
هفته گذشته خبری با عنوان: ساخت‌وساز گسترده در ذخیره‌گاه جنگلی اُرس در فیروزکوه در سایت بازتاب منتشر شد که پس از مدت کوتاهی این خبر از روی تارنمای تابناک حذف شد. اما تعدادی از دیگر تارنمای خبری به بازنشر این گزارش خبری پرداختند و با جستجوی تیتر خبر در گوگل (در اینجا) هنوز به عنوان لینک دوم در صفحه اول می توان آن را دید. دلیل این حذف هر چه باشد بی احترامی به مخاطب رسانه است. نخستین ویژگی یک رسانه در برخورد با مخاطب صداقت با اوست و در صورتی که رسانه با مخاطب خود صادق نباشد بایستی در انتظار واکنش مخاطب خویش نیز باشد. حتی برای تغییر ظاهر یک تارنما، مدیران اجازه تغییر ناگهانی را ندارند؛ همانگونه که خبرگزاری مهر و ایسنا و چند تارنمای خبری بدون اطلاع این کار را انجام دادند و با واکنش مخاطب روبرو گشتند. برای نمونه تارنمای الکسا پیش از تغییر ظاهری به مدت یک ماه در لینکی ظاهر جدید را به اطلاع مخاطبان خود رساند و از آنان نظرخواهی کرد و این نشانه احترام به مخاطب است در رسانه.
به هر حال مدیران تابناک نیز می توانستند پس از حذف محتوای رسانه ای خود در صفحه مربوطه این اعلام را داشته باشند که بنا به دلیل سیاست درون یا برون سازمانی یا به دلیل حقوقی و دیگر علت ها محتوا حذف شده است. اعلام نکردن رسمی برای مخاطب این برداشت را درپی خواهد داشت که شاید به دلیل اینکه ....
نکته جالب دیگر اینکه در اعلام تعداد بازدید کننده این صفحه حذف شده عدد 11673600 قابل تامل است. بله یازده میلیون و ششصد و هفتاد و سه هزار و ششصد نفر از این صفحه بازدید کرده اند! اگر سایر آمارها هم اینگونه باشد که بهتر است اندیشه دگر کنیم!
امیدوارم در آینده اگر با بخش اورژانس زمین خواری تارنمای تابناک تماس گرفتیم؛ این جمله تکراری را نشنویم که:
شماره مورد نظر شما موقتا مسدود می باشد...
تصویر صفحه حستجو شده در گوگل:
تصویر صفحه حذف شده از تارنمای تابناک:
تصویر متن حذف شده:
روز دوشنبه 25 خرداد دوست ارجمندم «علیرضا افشاری» دبیر دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران و مدیر نشریه درفش، بیانیه ی شماری از انجمن های محیط زیستی را برای اعتراض به راه سازی در پارک ملی سرخه حصار را سامان داد که بازتاب رسانه ای خوبی داشت که امیدوارم بازتاب عملی و اداری بهتری را داشته باشد.
به فاصله یک روز «علی خردپیر» همکار رسانه ای در شبکه euronews گزارش خبری در موضوع پارک سرخه حصار را تهیه کرد و نخست تماسی داشت برای استفاده از عکس هایی که در دو مرحله از این پارک گرفته بودم؛ گفتگوهایمان به مصاحبه کشید و در فرجام کار متن زیر حاصل تلاش او بود برای این رسانه چند زبانه.
توسعه‌ی لگام‌گسیخته‌ی شهرِ تهران این‌بار دامنگیرِ پارک ملی سرخه‌حصار، نزدیک‌ترین محیط طبیعی هزاران‌ساله در همسایگی شرقی تهران و قدیمی‌ترین منطقه‌ی حفاظت‌شده‌ی جهان، شده است و شهرداری تهران قصد دارد با ساختِ بزرگراهی این زیستگاه حفاظت‌شده را به دو نیم کند که، در عمل، به معنای نابودسازی آن است. شهرداری تهران جسارت را تا به آنجا کشانده که پیش از آن‌که گزارش ارزیابی محیط‌زیستی کار را به اداره‌ی کل محیط زیست استان تهران تقدیم کند اقدام به تجهیز کارگاه و آغاز عملیات اجرایی این طرح نموده است؛ اقدامی که حتا با ارایه‌ی گزارش ارزیابی هم غیرقانونی است، چرا که بنا بر ماده‌ی 8 آیین‌نامه‌ی اجرایی قانون حفاظت و بهسازی محیط‌زیست، قطع درختان و بوته‌کنی و تجاوز به محدوده و تخریب محیط‌زیست و به‌طور کلی هر عملی که موجب از میان رفتن رُستنی‌ها و دگرگونیِ بوم‌سازگان (اکوسیستم) باشد، در پارک‌های ملی و آثار طبیعی ملی ممنوع است. ساختِ بزرگراهی که به گفته‌ی مجری «طرح‌های بزرگراهی سازمان مهندسی و عمران شهر تهران» از میان مناطق سخت‌گذر کوهستانی عبور می‌کند و نیازمند انفجار، عملیات سنگ‌برداری و ساخت تونل است، مصداق بارز ماده‌ی یادشده بوده و ممنوع است.
از آنجا که گفته می‌شود سازمان منابع طبیعی به‌طور موقت جلو کار را گرفته است ما امضاکنندگان بیانیه نسبت به پیامدهای این حرکت ضدمحیط‌زیستی، آن‌هم پس از اتمام حجت مقام معظم رهبری، هشدار می‌دهیم. ما به نمایندگی جامعه‌ی محیط‌زیستی کشور و به‌ویژه مردمان ابرشهر تهران که سال‌هاست با هوای آلوده زندگی می‌کنند و تاکنون کوچکترین اقدامی را از سوی شهرداری برای تغییر این وضع شاهد نبوده‌اند، خواهان توقف ساخت این بزرگراه در مسیر فعلی و استفاده از گزینه‌های جایگزین در بیرون از پارک ملی و منطقه‌ی حفاظت‌شده هستیم.
دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران
انجمن کوهنوردان ایران
جمعیت داوطلبان سبز
انجمن پایشگران محیط زیست ایران (پاما)
جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط زیست
انجمن آشتی با زمین
انجمن دامون
موسسه مهرگان پرتو پژوه
انجمن میراث طبیعت
موسسه یاران سبز ژینگه
انجمن زیست محیطی کاریزه
احیاکنندگان تالاب بین‌المللی کمجان
انجمن احیای سریع هامون پاک (چورا)
انجمن پیشگامان خورشید استهبان
انجمن مهرگان (شیراز)
مطلب مرتبط:
اتوبان شوشتری تیری به قلب پارک ملی سرخه حصار
شهر تهران بنظر بی خود و بی خویش شده
یا حروفش کَمَکی هرز و پس و پیش شده
یعنی انگار که تهران شده هرتان و درست
شهر هرتی است که (بن)مایه تشویش شده
هر کسی هر چه بخواهد بکند بی سر خر
هرج و مرج از ته ری تا پل تجریش شده
سر آن کیسه کمی شل کن و بنشین و ببین
کانچه در وهم نیاید شده و بیش شده
دور آزادی و برجش برو پاساژ بزن
نشوی یک سر سوزن که دلی ریش شده
برج 18 طبقه، کوچه 10 متری و باغ
هر سه با هم
المی بر دل درویش شده
اثر دوست ارجمندم «حامد پارسی» - 19 خرداد 94 - کمپین حفاظت از باغ های تهران
تارنمای «امرداد» به قلم مارال آریایی گزارشی از «سوگواره ی درختان خیابان ولیعصر» نشر داده است که در تارنمای زیر آمده است.
مصاحبه ای که در خصوص نمایشگاه عکس «سوگواره ی درختان خیابان ولیعصر» با ایسنا داشتم امروز در تارنمای این خبرگزاری منتشر شد.
با سپاس از دوست ارجمندم احسان بیگی و آقای بهرامی و خانم زالپور برای سامان این مصاحبه.
از این عکس‌ها نمی‌توان لذت برد- مصاحبه با ایسنا
باز نشر در:
پایگاه خبری هنرهای تجسمی ایران
هفته گذشته پیش از آغاز نمایشگاه عکس «سوگواره ی درختان خیابان ولیعصر» از دفتر همشهری محله 6 تماس گرفتند و با ابراز خرسندی از برگزاری این نمایشگاه؛ مصاحبه ای برای درج در «همشهری محله» انجام و اعلام شد که روز دوشنبه 18 خرداد این مصاحبه خبری در این ضمیمه روزنامه همشهری منتشر خواهد شد.
امروز مصاحبه کننده ارجمند ضمن تماس با دفتر نگارخانه ژینوس اعلام کرد که مسئولان روزنامه همشهری از انتشار این مصاحبه جلوگیری کرده اند و دلیل آن را «سیاسی بودن نمایشگاه» دانسته اند!
خدا رو سپاس که درخت هم در این سرزمین سیاسی شده است. پیشنهاد می کنم از میدان راه آهن تا تجریش هر محل و اثری که از درختان خشک شده (یا بهتر بگویم خشک کرده) و بریده شده وجود دارد هر چه سریعتر به بهترین شیوه پاکسازی شده تا خدای نکرده امنیت ملی ما به مخاطره نیافتد!
هر چند سیاست درون سازمانی هر رسانه بر مبنای سیاست مدیریت آن تدوین می شود اما پسندیده آن است که روزنامه همشهری بر این سیاست درون سازمانی خود تاملی دگر کند. چرا که این سیاست با سلامت شهروندان مغایر است. اگر شهرداری برای خشک کردن و بریدن درختان دلیل منطقی و علمی دارد چرا از انتشار خبر برگزاری یک نمایشگاه عکس از این درختان به فنا داده شده نگران است؟
برخی چقدر به این ضرب المثل اعتقاد دارند؛ «دیگی که برای من نجوشه می خوام توش کله سگ بجوشه»!!
امروز دوست خوبم «آروین» کاریکاتوریست مطبوعاتی که سابقه دوستی ما به 20 سال می رسد طرح پوستر نمایشگاه را آماده کرد. ایده های آروین همیشه نگاه طنز دارد حتی به سوگواره!
دانلود پوستر با اندازه بزرگتر و زمینه سفید
تارنماهای منتشر کننده:
برای نجات چنارهای تاریخی خیابان ولیعصر نمایشگاه عکس «سوگواره‌ی درختان خیابان ولیعصر» برگزار می‌شود.
به‌کوشش شاخه‌ی زیستبومِ «دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران» و با همکاری «کانون عالی گسترش فضای سبز و حفظ محیط زیست ایران» نمایشگاه عکسهای حسن قدیانی با عنوان «سوگواره‌ی درختان خیابان ولیعصر» از 16 تا 20 خردادماه در نگارخانه‌ی ژینوس برپا می‌شود. دوستداران میراث فرهنگی و محیط زیست می‌توانند در این روزها، از ساعت 16 تا 20، به دیدنِ نمایشگاه بیایند. آیین گشایش نمایشگاه روز شنبه شانزدهم خرداد ساعت 16 با حضور مهمانانی از شورای شهر انجام می‌شود. ورود علاقه‌مندان به این برنامه آزاد است. نگارخانه‌ی ژینوس در خیابان ولیعصر، آغاز خیابان دکتر فاطمی، شماره‌ی 21، طبقه‌ی یکم قرار دارد.
خبرگزاری دانشگاه آزاد اسلامی آنا
روزگار درختان خیابان ولی عصر
بی رحمانه پاییزی است
و در این پاییز بی رحم
این درختانند که می ریزند
از شما دوست و استاد ارجمند، فرهیخته گرامی، دوستاران و حافظان محیط زیست و همکاران رسانه ای دعوت می کنم که در گشایش و نمایشگاه عکس «سوگواره درختان خیابان ولی عصر» که دستاورد کوشش سرشماری و عکاسی از درختان خشک و بریده شده طولانی ترین خیابان خاورمیانه (خیابان ولی عصر) صورت گرفت حضور یابید.
این پروژه با عکاسی بیش از ۴۱۰۰ درخت خشک و بریده شده این خیابان پایان یافت. از شما همکار رسانه ای نیز خواهشمندم در بازنشر خبر یاریگر ما باشید.
بر اساس مصوبه هیأت وزیران و قوانین و دستورالعمل‌های سازمان محیط زیست، احداث جاده در مناطق حفاظت شده و پارک‌های ملی به منظور حفظ اکوسیستم بکر و طبیعی آن ممنوع است و با وجود مخالفت سازمان حفاظت محیط زیست استان تهران از ادامه کار و نابودی بخشی از پارک ملی سرخه حصار، در پروژه اتوبان شهید شوشتری، کارفرمایان این طرح به طور مخفی فعالیت خود را ادامه و از هرگونه بازتاب رسانه ای آن جلوگیری می کنند.
همزمان با دوم اریبهشت روز جهانی زمین پاک، برخی از فعالان حوزه زیست بوم اقدام به تجمعی اعتراضی نسبت به این نابودی قلب پارک ملی سرخه حصار کردند و خواستار توقف نابودی درختان این پارک جنگلی شدند.
گزارش تصویری این تجمع اعتراضی در ادامه انتشار می یابد.
باز نشر گزارش «نفس های پایانی “باغ دامپزشکی”» در سایت تابناک با تیتر:
نفس های پایانی یک باغ در تهران؛
قرار بود این باغ، بوستان عمومی شود نه زمین بایر!
لینک در پایگاه خبری تحلیلی تریبون
لینک پایگاه خبری هفتاد دو عارف (این سایت پس از یک روز خبر را حذف کرد) تصویر جستجوی خبر گوگل!
اول اردیبهشت روز بزرگداشت سعدی به «بوستان سعدی» حد فاصل خیابان اسکندری و نواب رفتیم. متاسفانه درختان این بوستان به دلیل فعالیت های ساختمانی از بین رفته است. گونه های گیاهی این بوستان شامل: چمن، اقاقیا، انواع رز، بربریس و پیروکانتا است و چند تک درخت آن نیز به دلیل قرار گرفتن در زیر نخاله های ساختمانی در حال خشک شدن است.
سعدی دیگر در تهران «بوستان» ندارد؛ از بس که درخت ندارد
بازنشر گزارش تصویری در
گزارش تصویری این بوستان در ادامه انتشار می یابد.
باغ "دامپزشکی" که در نزدیکی بزرگراه نواب قرار دارد، روزنه ای برای تنفس اهالی منطقه است اما این روزها حال خوشی ندارد.
نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران در سال 1388 باغ بزرگی به مساحت بیش از 22 هزار متر مربع را برای ایجاد فضای سبز و پارک عمومی به شهرداری تهران واگذار کرد باغی با بیش از 400 درخت کهنسال به نام «باغ دامپزشکی». باغی که به خاطر نزدیکی به بزرگراه نواب صفوی و میزان آمد و شد خودروهای بسیار و آلودگی هوای منطقه روزنه ای بود برای تنفس اهالی منطقه 11 تهران.
درختان شناسنامه دار باغ دامپزشکی در زمینی قرار داشت که ایده ی ایجاد مجتمع مسکونی 600 واحدی ریشه های آنان را در سکوتی مرگبار خشک کرد و با قطع آبیاری درختان طعم تشنگی ابدی را به آنان چشاند.
پس از چند سال بلاتکلیفی باغ دامپزشکی این محل در اختیار کارگاه خط متروی تهران قرار گرفت. فعالیتهای ساختمانی و راه سازی در این محل تمامی فضای سبز باغ را به زمینی بایر تبدیل کرد.
محمد حقّانی عضو شورای شهر تهران در گفتگو با خبرگزاری ایلنا اعلام کرد: از ابتدا قرار بود باغ دامپزشکی تبدیل به فضای سبز شود اما متاسفانه شهرداری به صورت غیر قانونی
بزرگراه چمران پایین تر از پل مدیریت زمانی به دلیل باغ‌های آن حوالی محلی بود برای برگزاری جشن‌ها و مراسم‌ها؛ اما اکنون این باغ‌ها آرام آرام در حال خشک شدن هستند و آبی برای زندگی و زنده ماندن به آنها داده نمی‌شود.
درختان تک تک خشک شده و بریده می‌شوند و پای سایر درختان زباله‌های ساختمانی ریخته شده تا حتی اگر آبی به آنها داده شد در میانه نخاله‌های ساختمانی از بین برود.
درختان قطع شده سوخته و در پای برخی درختان آثار آتش و دود هویدا است و آنچه سر برافراشته برجی است استوار به نام میلاد!
