فعالیت دوباره ام در توییتر

پس از 5 سال فعالیت پژوهشی که در پست های بعدی به طور کامل به آن اشاره خواهم کرد؛ فعالیتم را در توییتر بار دیگر آغاز کردم.

در صورتی که تمایل به مطالعه آن دارید به آدرس زیر در توییتر مراجعه کنید یا در توییتنا همراه با سایر توییتر شخصیت ها و رسانه ها آن را دنبال کنید

https://twitter.com/HassanGhadyan

i

14 تیر ماه روز قلم فرخنده باد

چهاردهم تیر ماه؛ روز قلم را بر شما استاد ارجمند، دانش آموخته و دانشجوی فرهیخته ارتباطات و همکار پرتلاش و پرغصه رسانه فرخنده باد.

بی شک هر آنچه  ارزشمند و دارای جایگاه است لایق سوگند، و قلم و قداست هر آنچه می نگارد نیز شایسته تکیه بر این جایگاه است؛ که اگر نبود پرورگار قسم یاد نمی کرد به قلم.

امیدوارم که همواره تندرست و شادکام باشید. برای شما قلمی تواناتر و اندیشه ای ناب تر آرزومندم.

ارادتمند- حسن قدیانی

ثمن بخس دنیا

اردی بهشت امسال چه بازار پر رونقی است؛

بازار فروش آخرت

به بهای ثمن بخس دنیا

آنهم، دنیای دیگران

حسن قدیانی

شرح بز!

بدون شرح نیست

شرحی دارد بس دراز

که در عصر زندگی های تلگرام زده؛ بر بسیاری از مردمانش، بی شک نه خود جایگاهی دارد و نه شرحش مفهومی.

به قول نظامی: قافیه سنجان که سخن برکشند/ گنج دو عالم به سخن درکشند

از دیوان شمس:

من از کجا غم و شادی این جهان ز کجا

من از کجا غم باران و ناودان ز کجا

چرا به عالم اصلی خویش وانروم

دل از کجا و تماشای خاکدان ز کجا

چو خر ندارم و خربنده نیستم ای جان

من از کجا غم پالان و کودبان ز کجا

فرار از خویشتن خویش

خداوندا
بیش از هر آنچه باید از آن بهراسم، از خود و خویشتن خویش می ترسم

وای از آن روزی که پرده ها کناری رود؛ که یارای فرار از خود و خویشتن خویش را نیابم

پروردگارا

توفیق و قدرت فرار از خویشتنم را به خویشتنم عنایت کن

حسن قدیانی

جامعه ای که شایسته سالاری در آن حاکم نباشد باید در انتظار خرد شدن پایه های خود باشد

تصور بفرمایید قصاب محل که بارها و بارها از شخص شما به بهانه های مختلف به نوعی دزدی کرده؛ کم فروشی و بد دهانی و غیره و غیره که‌ به شخصه رفتارش را دیده و تجربه کرده اید. او که حتی نمی تواند یک آمپول بزند رفته و درخواست تاسیس یک انجمن و مجمع داده با نام مجمع جراحان حرفه ای مغز ایران و خود همه شده رییس مجمع.
شما که‌ نه قصاب هستید و نه جراح و پزشک، چه واکنشی نشان خواهید داد؟ آیا این واکنش حسادت به شغل قصابی یا پزشکی است؟
بدبختانه این مورد در ایران با کمی تحقیق نمونه مشابهی دارد و بدبختانه تر آنکه رسانه ملی هم از این قصاب کلاهبردار دعوت می کند که‌ در خصوص آسیب شناسی جراحی مغز در ایران نظرات خود را ارائه دهد.
لازم به ذکر است که‌ این مجمع و انجمن جراحان خیالی تنها یک قیاس است نه اینکه اگر اینچنین مجمعی هم باشد منظور آنها هستند
به هر حال واکنش نه از روی حسادت بلکه درد از بیشعوری و بی خردی عده ای است که‌ علم و دانش را با شارلاتانیزم مخلوط کرده اند
بی شک جامعه ای که‌ شایسته سالاری در آن حاکم نباشد باید در انتظار خرد شدن پایه هایی از خود باشد.

یادم تو را فراموش!

برای نخستین بار گذرنامه خود را گرفته بود و آماده سفری تفریحی بود. مشکلی داشت، برای حل آن به یاد آقای «فلانی» افتاد. فردی که هرگاه نیازی داشت با او تماس می گرفت. شماره همراهش را از دفترچه خود پیدا کرد. اما خاموش بود. با شماره منزل تماس گرفت:

* سلام، آقای «فلانی» تشریف دارند؟
** جنابعالی؟
* بنده یکی از دوستان صمیمی شون هستم!
** عجب دوست صمیمی هستید که خبر ندارید؟
* چطور؟
** آقای «فلانی» هشت ماهی هست که فوت کردند.
* ای داد بیداد. بنده نزدیک به نه ماهی بود که در سفر خارج از کشور بودم و خبر نداشتم. خیلی متاسف شدم. خدا رحمتشون کنه، مرد نازنینی بود. ما خیلی با هم دوست و نزدیک بودیم. واقعا ناراحت شدم نمی دونم الان باید چی کار کنم. امری داشتید تعارف نکنید بنده در خدمتتون هستم.
**لطف دارید. ممنون.
*خداحافظ شما

راست می گفت؛ نمی دانست اکنون باید برای حل مشکلش چه کار می کرد.
با خود گفت: ای بابا حالا چی کار کنم این یارو هم که مرد.
یادش آمد آقای «بهمانی» هم شاید بتواند مشکل نخستین سفرش را حل کند. شماره همراهش را گرفت

* به به رفیق شفیق ما جناب «بهمانی»! چه خبر آقا از ما سراغ نمی گیری؟ یه کار کوچولو داشتم گفتم هم حالتو بپرسم هم زحمت بدم که......

نیازی سخت افزاری پیش از مطالعه برخی اخبار و کامنت ها!

کامپیوترها، تبلت ها و فبلت ها وسیله های جدیدی هستند که استفاده آنها در دهه اخیر رشد روز افزونی داشته؛ خب!

این وسیله ها نیاز به سخت افزارهای گوناگونی مانند: موس، موس پد، قلم، یو اس بی و .... هم دارند؛ خب!

یک وسیله بسیار ضروری که پیش از خواندن بسیاری از اخبار و به خصوص کامنت های مخاطبان اینگونه به اصطلاح «رسانه ها» در این روزها به شدت نیاز است، کیسه ای است که به آن می گویند: Emesis Bag یا Vomit Bag ؛خب!

مدتی است هزینه خبر خوانی و کامنت خوانی هایم بالا رفته به خاطر خرید بیش از اندازه این وسیله بهداشتی؛ آهان!

از عهدنامه مودّت تا فاجعه منا

در دوران حکومت ملک عبدالعزیز در سال 1344 هجری قمری، دولت وقت ایران به دلیل گزارش های حبیب اله هویدا معروف به عین الملک رفتن ایرانیان را به حج ممنوع کرد. این شیوه از سوی دولتهای مصر و هند نیز در پیش گرفته شد که در سرانجام موجب فشار اقتصادی بر آل سعود شد. ملک عبدالعزیز نامه هایی به کشورهای مسلمان از جمله ایران نوشت و درخواست کرد تا به اعزام حجاج اقدام کنند و اطمینان داد خطری متوجه ایشان نیست.

از دیگر اقدامات دولت سعودی برای افزایش ارتباط با ایران، فرستادن تلگراف به پادشاه ایران برای تبریک سلطنت رضاشاه بود. حکومت ایران در سال 1929م برابر با 1308ه.ش دولت حجاز و نجد و ملحقات آن را به رسمیت شناخت و با پیامی از طرف رضاشاه، پادشاهی ملک عبدالعزیز را به وی تبریک گفت و از بهبود روابط بین دو کشور ایران و عربستان (پادشاهی حجاز و نجد و ملحقات آن) ابراز خرسندی نمود. یکی از عواملی که موجب تاخیر در به رسمیت شناختن دولت حجاز ونجد از سوی ایران شده بود، قرارداد 20می 1927م بین انگلیس و ابن سعود بود که در آن به مسئله برقراری روابط دوستانه و مسالمت­ آمیز میان ابن سعود و بحرین، کویت، قطر و عمان پرداخته شده بود.

همچنین دولت ایران طی نامه­ هایی از پادشاه عربستان می­خواست تا نسبت به ترمیم قبور ائمه شیعیان در بقیع اقدامات لازم را مبذول نماید؛ ولی این درخواست ردّ می­شد.

 

عهدنامه مودّت

در دوم شهریور 1308ه.ش برابر با 18ربیع­ الاول سال 1348ه.ق بین دو کشور ایران و پادشاهی حجاز و نجد پیمان­ نامه­ ای در پنج ماده منعقد گردید.

عهدنامه مودّت به دست حاج مهدیقلی هدایت نخست­ وزیر ایران به نمایندگی از شاه ایران و شیخ عبدالله القصل و شیخ محمد عبدالرئوف به نمایندگی از پادشاه حجاز و نجد به امضا رسید. این عهدنامه سپس در تاریخ 19دی 1308ه.ش به مجلس شورای ملی رفت و در این تاریخ به تصویب مجلس شورای ملی نیز رسید و در 19خرداد 1309ه.ش در جده بین دو طرف مبادله شد و در مرداد همان سال به بایگانی جامعه ملل متحد فرستاده شد.

مواد این عهدنامه به این شرح است:

1.    بین مملکت شاهنشاهی ایران و مملکت حجاز و نجد و ملحقات آن و بین اتباع دولتین صلح خلل­ ناپذیر و دوستی صمیمانه دائمی برقرار خواهد بود و طرفین معظمین متعاهدین، تمام مساعی خود را در ادامه و استحکام روابط مزبور مبذول خواهند داشت.

2.    نظر به اینکه طرفین معظمین متعاهدین مایل هستند و حق دارند که وزرای مختار و قونسولهای خود را به ممالک یکدیگر اعزام نمایند، لهذا موافقت نمودند که با نمایندگان هریک از طرفین متعاهدین در مملکت طرف متعاهد دیگر به شرط معامله متقابله بر طبق قواعد و مرسوم حقوق عمومی بین­ الملل رفتار نمایند.

3.    هریک از طرفین معظمین متعاهدین متعهد می­شود که اتباع طرف متعاهد را در مملکت خود از جمیع حقوق و مزایایی که اتباع دولت کاملة­الوداد از آن بهره­ مند می­گردند، برخوردار سازند. حکومت اعلیحضرت پادشاه حجاز و نجد و ملحقات آن متعهد می­گردد که نسبت به حجاج ایرانی از هر حیث مثل سایر حجاجی که به بیت­ الله الحرام می­روند معامله و رفتار نموده و اجازه ندهند که نسبت به حجاج ایرانی در ادای مناسک حج و فرائض دینی آنها هیچ­گونه مشکلاتی ایجاد شود و نیز تعهد می­نمایند که وسایل امنیت و آسایش و اطمینان آنها را فراهم نماید.

4.    طرفین معظمین متعاهدین مایل هستند که در موقع مناسب به تکمیل مذاکرات و عقد قراردادهای سیاسی و تجاری و اقتصادی و غیره اقدام نمایند.

5.    این عهدنامه در چهار نسخه به عربی و فارسی به امضا رسیده و متن فارسی و عربی هر دو دارای رسمیت و اعتبار واحد خواهد بود. طهران. به تاریخ دوم شهریور 1308 – مطابق هجدهم ربیع ­الاول 1348

مهم­ترین علتی که بین ایران و عربستان مشکل ایجاد کرده بود، مشکل حاجیانی بود که از طرف ایران به این کشور برای انجام فریضه حج اعزام
می­ شدند و وهابی­ها با برخورد بد با ایرانیان شیعه، دولت ایران را مجبور به ترک ارتباط با دولت سعود می­ کردند.

در اواخر دوره رضاخان، ایران سفارت خود را در کشور حجاز و نجد تعطیل کرد و امور مربوط به آن را به سفیر ایران در مصر واگذار نمود. در این سال­ها جنگ جهانی دوم نیز آغاز شده بود و زائران ایرانی معمولا برای حج، از راه کشور عراق به سمت خانه خدا می­رفتند و در این راه با مشکلات فراوانی روبرو می­شدند. به همین جهت سفیر ایران در کشور عراق طی نامه­ ای از وزارت امور خارجه ایران خواست تا مانع رفتن حجاج ایران به عربستان از راه عراق بشود و راه بصره و کویت را به عنوان راه اصلی حج برای ایرانیان تعیین گردد. همچنین ایران از دولت مصر خواست تا امنیت زائرین ایرانی را در کشور عربستان برعهده بگیرد و نخست­ وزیر مصر نیز این درخواست را پذیرفت؛ به این ترتیب زائرین ایرانی تحت حمایت دولت مصر به حجاز می­رفتند.

 

ماجرای ابوطالب یزدی

در سال 1320ه.ش دولت ایران رفتن به حج را برای ایرانیان ممنوع اعلام کرد. با این وجود برخی از مردم ایران بودند که پنهانی به حج می­رفتند و حج می­گذاردند. در سال 1322ه.ش ماجرایی روی داد که منجر به قطع رابطه سیاسی بین دو کشور ایران و عربستان شد و آن قتل یکی از حجاج ایرانی به نام ابوطالب یزدی (از اهالی اردکان یزد) در ملا عام بود. سید جواد علم­ الهدی از علمای مشهد حادثه را اینطور بیان می­کند:

«در آن سال­ها که ابوطالب شهید شد، طلبه بودم؛ لیکن حج نیامده بودم. تازه رضاخان رفته بود و بخاطر دارم که سال شهادت ابوطالب به تاریخ قمری 1364 بود... از خراسان -که بنده هم آنجا بودم- عده­ای در این سال شرکت داشتند که شاهد حالات ابوطالب بودند و در بازگشت برای مرحوم آیت­ الله پدرم در مشهد حکایت می­کردند و در آن مجلس حاضر بودم. شاهد عینی که به هنگام نقل واقعه اشک میریخت، می­گفت: هوا بسیار گرم بود. ابوطالب لباس احرام به تن داشت و شاید هنوز اعمالش تمام نشده بود. پس از نماز در حجر اسماعیل قصد بوسیدن کعبه مقدسه را داشت که به دلیل گرمای زیادِ هوای مکه، حالت تهوّع به او دست داد. در این هنگام حوله بالای شانه­اش را گرفت و داخل آن استفراغ کرد و این در وقتی بود که نزدیک دیوار کعبه بود. بار دوم و سوم حالت تهوع به او دست داد و اینها را در دامنش جمع کرد؛ ولی به فکرش نرسید که زود فاصله بگیرد. در این هنگام یکی از مأمورین مربوطه دستش را گرفت و از او به عربی پرسید که اینها چیست و تو چه می­خواهی بکنی. چون ابوطالب به زبان عربی مسلط نبود نتوانست مقصودش را بیان کند و در بین ما هم کسی نتوانست منظور ابوطالب را بیان کند. لذا ابوطالب دستگیر شد و در میان ولوله حجاج وی انتقال داده شد به اتاق تاریکی... ایرانی­ها به محمدعلی غنام مراجعه کردند و ضمن شرح واقعه، از آنها برای آزادی ابوطالب یزدی از دخمه­ ای که در مسجدالحرام بود استمداد کردند. وقتی از حال و روز ابوطالب باخبر شدند با صورت­های رنگ پریده به پیش ما برگشتند و گفتند بروید دعا کنید. روزهای بعد، از ابوطالب خبری نشد و هر چه سؤال می­کردیم، می­گفتند در مورد او باید قاضی حکم کند. چون بوی تعفن می­داده و این فرد از جانب دادگاه مظنون است به اینکه مواد نجسی را با خود آورده تا کعبه را آلوده کند، حکم چنین شخصی قتل است. چون دادگاه شهادت شما را نمی­پذیرد و ما هم حضور نداشته ­ایم؛ فقط می­توانید برای او دعا کنید. مشکل این بود که وقتی این حالت به ابوطالب دست داد، از کعبه فاصله نگرفت و فکر
می­ کرد می­تواند این را نگهدارد و استلام خانه کعبه هم بکند. پس از چند روز رفت و آمد و پیگیری این سه تن، متأسفانه در محکمه قاضى، این شخص محکوم به اعدام و به عمل او عنوان عمد داده شده است... به آنها (زائرین ایرانی) گفتند: همان زمان حکم آمد که دیگر اعمالتان را زود انجام بدهید و بروید به خارج از مکه و نمى­گذاریم به مدینه بروید. می­گفتند با وضع دلخراشی ما را بیرون کردند.»

یکی از علل این ماجرا به تهمتی به شیعیان بازمی­گردد که از زمان صفویه بین برخی از اهل سنت مرسوم شده بود. قرنها بود که این شایعه تبلیغاتی که از زمان و روزگار دشمنی میان صفویان و عثمانیان برخاسته بود، وجود داشت که ایرانیان شیعه به حج می­آیند تا کعبه را نجس کنند. برای این اتهام بارها کسانی کشته شده یا تهدید به قتل شده بودند.

این ماجرا تاثیر بسیار بدی بر ایرانیان گذاشت و تا مدت­ها در ایران در مجالس نقل می­شد. حضرت آیةاللَّه سیّدابوالحسن اصفهانی که در کربلا مقیم بود واکنش شدید نشان داد و اهالی نجف و کربلا هر یک به طریقی ابراز انزجار خود را از این عمل نشان دادند. شاعران نیز شعرهایی در وصف این جنایت سرودند.

بعد از این ماجرا سفارت ایران در قاهره در این ­باره یادداشت اعتراض ­آمیزی به  وزارت خارجه عربستان فرستاد و با غیرقانونی و مخالف شرع خواندن این اقدام، خواستار جزییات خبر و پاسخ وزارت خارجه عربستان در مورد قتل زائر ایرانی در بیت ­الله الحرام شد.

وزارت امور خارجه عربستان با استناد به کمک­های این دولت به برخی ایرانیان در بین راه و همچنین قانونی­ خواندن حکم دادگاه این کشور، گفت: «اگر تفضل خداوندی و اقدامات احتیاط­کارانه دولت عربی سعودی نبود، عده زیادی از حجاج ایرانی در نتیجه رفتار خجالت ­آوری که در خانه خدا می­کنند، به قتل می­رسیدند!!!.» همچنین وزارت خارجه عمل زایر ایرانی را محاربه با خدا و پیغمبر و فساد در زمین شمرد و با استناد به آیه­ای از قرآن، حکم قتل وی را مشروع شمرد.

پس از آن نامه­ های فراوانی بین دو طرف رد و بدل شد. دولت ایران عمل ابوطالب یزدی را جرم و قابل مواخذه نمی­ دانست و از دولت عربستان خواستار عذرخواهی رسمی شد و اعلام نمود تا زمانی که قضیه ابوطالب و توهینی که نسبت به ایرانیان شده است تصفیه نشود، دولت ایران حاضر به امضای هیچ قراردادی با دولت سعودی نیست. دولت عربستان نیز حکم دادگاه خود را قانونی می­خواند و بر صحت آن پافشاری می­نمود. به همین سبب روابط سیاسی و اقتصادی بین دو کشور به مدت چهار سال قطع شد.

این متن به صورت گرته برداری از نوشته ای با عنوان: «روابط ایران و عربستان در دوره پهلوی» نگارش مرتضی حسنی نسب انجام شده است.

منابع این نوشته:
مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی، پیشین، ص61، ش18، 12نیسان 1925م
مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی، پیشین، ص 63، ش19، 29دی1305

مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی، پیشین، ص 77، سند شماره 27، 2شهریور 1308ه.ش
بایگانی اسناد وزارت امور خارجه ایران، کارتن 63، پرونده 10، سال 1320، نقل شده در کتاب روابط سیاسی ایران و عربستان در سده بیستم
چگونگی حج گزاری، دیروز و امروز، مصاحبه با حجت الاسلام علم الهدی، سایت تبیان
پیری اردکانی، علی، تاریخ اردکان، اردکان، انتشارات حنین، چاپ اول، 1374، ص 68
مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی، اسناد روابط ایران و عربستان سعودی (1304-1357ه.ش)، به کوشش علی محقق، تهران، مرکز چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه، چاپ اول1379، ص106، سند شماره41، 30آذر 1322ه.ش
مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی، ص107-110، سند شماره 42، 3محرم1363ه.ق
وزارت امور خارجه، سیاستگزاران و رجال سیاسی در روابط خارجی ایران، بی جا، 1365، ص63

گفت رنج احمقی قهر خداست

حضرت مولانا در دفتر سوم داستانی دارد از گریختن حضرت عیسی بن مریم؛ که چند روزی است آن را بارها خوانده ام. بدون هیچ سخنی آن را به شما هم پیشنهاد خواندنش را دارم. این داستان برگرفته از حدیثی است در صفحه 320 جلد 72 کتاب بحار الانوار.

عیسی مریم به کوهی می‌گریخت

شیرگویی خون او می‌خواست ریخت

آن یکی در پی دوید و گفت خیر

در پیت کس نیست چه گریزی چو طیر

با شتاب او آنچنان می‌تاخت جفت

کز شتاب خود جواب او نگفت

یک دو میدان در پی عیسی براند

پس بجد جد عیسی را بخواند

کز پی مرضات حق یک لحظه بیست

که مرا اندر گریزت مشکلیست

از کی این سو می‌گریزی ای کریم

نه پیت شیر و نه خصم و خوف و بیم

گفت از احمق گریزانم برو

می‌رهانم خویش را بندم مشو

گفت آخر آن مسیحا نه توی

نماد قدرت و اقتداری که "پترا لازلو" آن را شکست

"پترا لازلو" (Petra Laszlo) فیلمبردار شبکه  N1 TV مجارستان هنگام پوشش خبری فرار گروهی از پناهجویان سوری، خود خبرساز شد. که در تارنماهای پارسی زبان آن را دیده و خوانده اید. (لینک خبر در خبرگزاری رویترز).

"مارکو ژورکا" (Marko Djurica) عکاس خبری رویترز نیز که مانند لازلو برای پوشش خبری این رویداد رفته بود عمل همکار رسانه ای او برایش دارای ارزش خبری بیشتری بود. خبری که می تواند در درس اخلاق رسانه ای درس تلخی باشد.

نه تنها در فرهنگ ما ایرانیان بلکه در سرتاسر دنیا پدر برای فرزند نماد اقتدار، قدرت، امنیت و استواری است و کودکان پدران خود را در ذهنیت پاک و کودکانه ی شان همچون کوهی استوار و قدرتمند تجسم می کنند و برای مادر تجسم قداست و عشق و محبت. هنگامی که شخص بی فرهنگ و بی ادبی حریم عشق محبت فردی را در هر سنی می شکند و به حریم مادری اهانت می کند؛ تحمل سنگین است و هنگامی که اقتدار و قدرت پدری دستخوش حرمت شکنی شد برای فرد سنگینی دیگری دارد.

وقتی عکس های این رخداد را تحلیل گفتمان کنیم (دیدن عکسها در رویترز) در عکس نخست حلقه کردن دستان کودک وحشت زده به گردن پدر اعتماد کودکی را نشان می دهد که امینیت خویش را به پدر سپرده است.

جدا شدن کودک از پدر به دلیل حرکت ضد اخلاقی لازلو و افتادن این سمبل قدرت به زمین در نگاه فرزند فرو ریحتن نماد قدرت و اقتدار است.

در عکس پنجم تعجب پلیس از این حرکت و سعی پدر در استوار نشان دادن خویش کودک را خشمی فرا گرفته و بغض کرده که نه به دلیل درد بلکه شکستن حرمت و نماد سرپناهی و حافظ کودک است.

در عکسهای بعدی گریه شدیدتر کودک نشان از درد ویرانی نماد قدرت و اقتداری است که "پترا لازلو" آن را شکست.

خدا نکند حریم عشق و محبت و پاکدامنی مادری و حرمت قدرت و اقتدار و استواری پدری در برابر دیدگان کودکی فرو ریزد.

"پترا لازلو" برایت متاسفم که نماد قدرت و اقتدار پدری را در برابر کودکش شکستی و متاسفم که نام خبرنگار را یدک می کشی.

بحران بی سوادی سفید

بحران بی سوادی سفید در کشورم آبستن موهومات است. کوشش می کنم به نقش و کارایی وسایل ارتباطی در دنیای ارتباطات (به نگر من وسایل ضد ارتباطی در دنیای انسانهای تنها) گفتاری را نگارش کنم.

خبرنگاران و چرخی های بازار- بزن روشن شی

امروز هفدهم مرداد است و بازار تبریک به خبرنگاران داغ داغ. و خدا رو سپاس چقدر خبرنگار و روزنامه نگار داریم در این سرزمین؟!

اصلا همین شما. نه نه شما نه اون یکی که اونورتر نشسته! بله ایشون! الان نه تنها یک خبرنگار و روزنامه نگار هستند بلکه صاحب رسانه هم هستند. با یک گوشی تلفن همراه معمولی و چند تا برنامه شبکه های موبایلی یک خبرگزاری درست کرده! مدیر مسئول و سردبیر و خبرنگار و عکاس و طراح و صفحه بند و ...

نگاه حرفه ای و تخصصی و آکادمیک هم اصلا لازم نیست. نه اینکه لازم باشه به دید شغلی به خبرنگاری و روزنامه نگاری نگاه بشه؛ همین که وقتی از شما پرسیدند شغل؟

چشم ها رو کمی تنگ کنید و به دوردست نگاهی بندازید و با آه کوتاهی بگید: روزنامه نگارم!

امروز در ایسنا خبری منتشر شد (لینک) که چرخی های بازار هم شناسنامه دار می شوند. نه اینکه خدایی نکرده حسودی کنیم به چرخی های بازار ها! نه اما خوش به حالشون بلاخره چرخی های بازار هم شناسنامه دار شدند. فردا دیگه کی جرات می کنه بگه من چرخی و باربر توی بازارم؟ باید شناسنامه رسمی ارائه بده! بله چی فکر کردید؟

اما بی خیال خبرنگارها و روزنامه نگارها و عکاسان مطبوعاتی. همین که برای «جایگاه روشن و صیانت شده خبرنگاران» پیشنهاد لایحه از طرف رئیس مجلس به دولت داده بشه کافیه! (پیشنهاد لاریجانی به وزارت ارشاد)

بزن روشن شی!

ما چقدر با ادب و خوبیم!

از فردی پرسش می کنند « می گن شما در سخن گفتن ادب رو رعایت نمی کنید!»

فرد پاسخ می دهد: « ....... خورده هر ........... و ........... همچین حرفی زده»

حالا شده جریان تطهیر خبرگزاری تسنیم از برخی افراد «سمبل و نشانه ادب»!

از 598 تا 2231

امروز دوشنبه 29 تیرماه 1394 قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل با 15 رای موافق و بدون رای مخالف تصویب شد. این خبر همزمانی جالبی دارد با روز دوشنبه 29 تیر ماه 1366 از تصویب قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل برای پایان دادن جنگی که عراق با ایران شروع کرد.

این که این قطعنامه خوب است یا بد، زشت است یا زیبا، سودمند است یا زیانبار در تخصص صاحبان اندیشه این حوزه است که تحلیل و تفسیر و نقد کنند.

تفاوت بزرگ در این 28 سال رفتار مردم است. رفتاری که در سخن و گفتار و نوشتار نشان از یک واقعیت دارد؛ «هبوط اخلاق»

نشانهای این صفت در نوشتار و سخنرانی ها و گفتار و حتی کامنت های مخاطبان قابل مشاهده است. افرادی که تنها نام روزنامه نگار را یدک می کشند و جز فحاشی در نوشته های خود توانایی نگارش واژه های دیگری ندارند و سخنرانانی که دوست داشتند این کار در تاریخ به نام آن ثبت می شد که نشد و چون نشد؛ بهتر که چند تا بد و بیراه بگویند و خود را به دین و مذهب و شخصیت های سیاسی و مذهبی گره بزنند؛ تا کامنت گذاران در صحنه ای که در خبر مربوط به گوشت و لبنیات و روغن پالم گرفته تا اظهار نظر کارشناسی آلودگی هوا و سیل و خودکشی کارگر تبریزی و بحران اقتصادی یونان و مسائل استراتژیک و مذهبی و فرهنگی و ... دارای نظرات کارشناسی هستند و در نوشتار خود گویا قسم خورده اند که به گروه مخالف دیدگاه خود چند ناسزا بگویند.

خدا رو سپاس که در این سرزمین تنها با تیراژ 200 نسخه ای کتاب افراد در تمامی حوزه ها صاحب اندیشه و نظرند! اما چگونه؟ هنوز نمی دانم.

sister هنگام شکار حجاب خود را رعایت فرما

آقا جان باور بفرمایید این نوشته سیاسی نیست! درخت که سیاسی شد و رفت پی کارش. به کل و قوچ و گراز انگ سیاسی نزنید که اصلا نمی چسبد.

و اما بعد...

تارنمای مجلس شورای اسلامی در این لینک با عنوان آیین نامه اجرایی شکار ویژه در ماده نخست نوشته است:

اجرای برنامه شکار توسط مقامات عالی رتبه کشورهای خارجی در ایران از شمول ضوابط و‌دستورالعملهای عمومی‌شکار مستثنی بوده و تابع مقررات این آیین‌نامه می‌باشد.

که البته خواندن آن خالی از لطف! نیست. با یک جستجوی ساده برای کسب مجوز شکار در ایران به تارنماهای شیک و ژیگولی می رسیم که برای شما مجوز می گیرند که تشریف بیاورید ایران و به محض ورود استقبال به صورت V.I.P شده و مهمان نوازی و هتل خوب و سفر با ماشین شاسی بلند و البته به همراه یک تفنگ ناقابل و تعدادی فشنگ که با همراه محلی تشریف ببرید چند تایی کل و قوچ و گراز و روباه و ... شکار کنید و در پایان در کنار جسد حیوان بیچاره فیگور بگیرید که گویا انگار سران تروریست های داعش را شکار کرده اید!

شکار تفریحی حیوانات در ایران به قصد تفریح و با مجوزهای قانونی بدون هیچ واکنشی در قانون دیده شده است و سازمان محیط زیست هم گویا نسبت به آن واکنش داشته و دارد. دادن امتیاز به برخی! برای جذب توریست شکارچی را از دید عکسهای منتشر شده در خود تارنماهای این شرکت ها آه از نهاد هر مخاطب و بیننده را در می آورد.

لازم به توضیح است که در اریبهشت سال 94 مدیرکل دفترحفاظت و مدیریت شکار و صید سازمان حفاظت محیط زیست گفت: این سازمان در 13 سال گذشته هیچ مجوز شکاری برای اتباع خارجی صادر نکرده است. (لینک) که جای بسی خرسندی است اما ادامه فعالیت اینگونه تارنماها در ذهن مخاطب چه حسی را ایجاد می کند؟ با دیدگاه مثبت به این گفتار مدیر کل نگاه می کنیم اما:

وقتی metadata عکسهای گرفته شده را بررسی می کنیم تاریخ 2010 را می یابیم!

تعدادی از عکسهای بی افتخار را در زیر ببینیم.

برای دیدن تارنماها و عکسهای کامل از این لینکها استفاده کنید:

تارنمای جاسمین سافاری (یاسمین پارسه)

شکار گراز ویژه اتباع بیگانه

ایران سافاری

عکس های شکار در ایران توسط اتباع بیگانه

استالکر دعوت به شکار در ایران

کنسرسیوم شکار

عکسهای بیشتر را در ادامه مطلب ببینید.

وقتی درخت هم سیاسی می شود

هفته گذشته پیش از آغاز نمایشگاه عکس «سوگواره ی درختان خیابان ولیعصر» از دفتر همشهری محله 6 تماس گرفتند و با ابراز خرسندی از برگزاری این نمایشگاه؛ مصاحبه ای برای درج در «همشهری محله» انجام و اعلام شد که روز دوشنبه 18 خرداد این مصاحبه خبری در این ضمیمه روزنامه همشهری منتشر خواهد شد.

امروز مصاحبه کننده ارجمند ضمن تماس با دفتر نگارخانه ژینوس اعلام کرد که مسئولان روزنامه همشهری از انتشار این مصاحبه جلوگیری کرده اند و دلیل آن را «سیاسی بودن نمایشگاه» دانسته اند!

خدا رو سپاس که درخت هم در این سرزمین سیاسی شده است. پیشنهاد می کنم از میدان راه آهن تا تجریش هر محل و اثری که از درختان خشک شده (یا بهتر بگویم خشک کرده) و بریده شده وجود دارد هر چه سریعتر به بهترین شیوه پاکسازی شده تا خدای نکرده امنیت ملی ما به مخاطره نیافتد!

هر چند سیاست درون سازمانی هر رسانه بر مبنای سیاست مدیریت آن تدوین می شود اما پسندیده آن است که روزنامه همشهری بر این سیاست درون سازمانی خود تاملی دگر کند. چرا که این سیاست با سلامت شهروندان مغایر است. اگر شهرداری برای خشک کردن و بریدن درختان دلیل منطقی و علمی دارد چرا از انتشار خبر برگزاری یک نمایشگاه عکس از این درختان به فنا داده شده نگران است؟

برخی چقدر به این ضرب المثل اعتقاد دارند؛ «دیگی که برای من نجوشه می خوام توش کله سگ بجوشه»!!

روز ارتباطات فرخنده باد

بیست و هفتم اردیبهشت روز «ارتباطات و روابط عمومی» را به عنوان عضوی از این خانواده به همه استادان، فرهیختگان و پژوهشگران، دانش آموخته گان و دانشجویان و فعالان ارتباطات و رسانه شاد باش می گویم و آرزوی پیشرفت و سربلندی همه اعضای این خانواده را دارم.

بیخرد، خودخواه و بیمارم اگر...

تا هنگام که برداشت می کنم؛
فکر (گمان) من کاملترین ، سخنم شیواترین ، تحصیلاتم بالاترین ، رفتارم بی نقص‌ترین ( بی کمبود ترین) ، مدیریتم علمی‌ترین (دانشی ترین) ، ایده‌هایم (آرمان هایم) ناب ترین ، اخلاقم مودبانه ترین ، تجربه‌هایم  ( آزمون هایم) پر ارزش ترین ، شخصیتم برترین و خردمندترین تن هستم!
همچنان یک آدم بیخرد خودخواه بیمارم که راه پیشرفت و برتری را در همه زمینه ها بر روی خود بسته ام.

چون تیر سخن راست کن آنگاه بگویش --- بیهوده مگو چوب مپرتاب ز پهنا (ناصر خسرو)

دارا بودن برگه V.I.P و خرید بلیت شرط حضور بر مزار نام آوران در بهشت زهرا!

یکی از فرهنگ ما ایرانی‌ها در عصرهای پنج شنبه حاضر شدن بر سر مزار درگذشتگان و خواندن فاتحه و پخش خیرات (بزرگواری) است.

روح علی حاتمی شاد در فیلم مادر و «دیالوگ»‌های ماندگارش:

مادر: می مونه یه حلوا، هدیه صاحبان عزا به اهل قبور. این تنها شیرینی ضیافت مرگ، عطر و طعمش دعاست. روغن خوبم تو خونه داریم، زعفرونم هست، اما چربی و شیرینی ملاک نیست، این حرمتیه که زنده ها به مرده هاشون می ذارن. اجرشم نزول صلوات و حمد و قل هوالله ست. فقط دلواپس آردم. خاطر جمع نیستم. می ترسم مونده باشه.

محمد ابراهیم: آرد هشتر خان می خرم برات، فرد اعلا، حلوا می پزم، تر حلوا.

محمد ابراهیم: ما یه سر خاک و فاتحه باس بیایم ... که خب اونم میایم ... فاتحه اش رو هم می شه از همین راه دور پیشکی حواله کرد! ... (با دست محکم می زنه تو پیشونیش) فاتحه!

امروز مصاحبه‌ای با امین زندگانی بازیگر سینما در ایسنا خواندم (لینک مصاحبه) ایشان پیشنهاد داده که برای آمدن به «قطعه هنرمندان» مجوز V.I.P صادر شده و بلیت فروشی کنند تا هر کسی نتواند وارد قطعه نام‌آوران شود.

...قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) که هنرمندان بزرگی در آن به خاک سپرده شده‌اند همگانی است و محدودیتی برای حضور عامه مردم وجود ندارد. پدرم و خیلی از دوستان عزیزم در این قطعه دفن شده‌اند ولی زمانی که بر سر مزارشان می‌روم همیشه دچار معضل هستم؛ چراکه حداقل 500 نفر آدم در آنجا حضور دارند که اصلا من نوعی نمی‌توانم حتی پنج دقیقه با پدرم و دوستانم خلوت کنم، این در حالی است که اگر این قطعه دارای وی آی پی باشد و یا مکانی برای فروش بلیت داشته باشد، مطمئنا این اتفاق نظم بهتری خواهد داشت و از حالت هرج و مرج خارج می‌شود.

خدا را سپاس که نه نام‌آوریم و نه هنرمند که پس از مرگ ما را در این تکه خاکی راهی دیار باقی کنند که اگر بودیم خانواده یارانه بگیر ما و دوستان در جدال با خط فقر و قبر! برای حاضر شدن بر سر مزار ما و پخش خرما و حلوایی باید درگیر بروکراسی دریافت برگه V.I.P شده یا دست در جیب کرده و پول بلیت برای فاتحه پرداخت کنند.

محمد ابراهیم(خطاب به مادر): این دنیا ایـنقد کثیفه که با اشک های تو هـم پاک نـمیشه ...

چه خوش گفت اوحدی:
کسی ز جام غرور زمانه مست مباد

دغدغه من؛ چالش شما نیست!

در هفته‌های گذشته موجی در فضای رسانه‌های آن‌لاین با نام «چالش سطل آب یخ» به وجود آمد که چیستی و فلسفه آن را شنیده و خوانده‌ایم. مخالف‌ها و موافق‌های این موج که به راستی یک «موج» رسانه‌ای است در رد و تایید آن اظهار نظرهای مختلفی کرده‌اند.

مهمترین نظری که در موافقت و علت راه‌اندازی این موج گفته شده این است که در مورد بیماری مهلکی مانند ALS دو مساله وجود دارد یکی فراهم کردن منابع لازم جهت پیدا کردن درمانی موثر برای این بیماری و البته کمک به افراد مبتلا و دیگری شناساندن این بیماری به عموم. چالش سطل آب یخ دقیقاً همین کار را انجام می دهد باعث می شود عموم مردم این بیماری بهتر بشناسند و ضرورت جمع آوری کمک های خیریه برای آن را نیز بهتر درک نمایند.

کمک به بیماران و نیازمندان در فرهنگ ما و در دین ما سفارش بسیار شده است. اما متاسفانه این موج در ایران به یک سوژه تفریحی و رسانه‌ای تبدیل شد که با حضور هنرمندان و ورزشکاران و مجریان رسانه‌های دیداری ادامه یافت و انتشار آن در شبکه‌های مجازی گدایان و محتاجان «لایک» را تشویق به انجام آن کرد.

مردم جوگیری که بدون اندیشه و تفکر، فعلی را تقلید وار به پیش می‌برند در حالی که چالش فکری و ذهنی و مطالعاتی آنان بیشتر نیاز به بررسی دارد تا سطل آب یخ!

مجری تلویزیونی که در برنامه خود التماس می‌کند آب را بیهوده صرف نکنید و خود آب یخی را بر روی سخن خود می‌ریزد تا روی سر و تنش! و یا مجری دیگری که آب یخ بر روی خود می‌ریزد و وزیر امور خارجه را به ادامه این موج دعوت می‌کند! (خدایا جایگاه اندیشه و سخن کجاست؟)

هنرمندان سینمایی که در ماه رمضان با اشک چشم‌بار به منزل کودکانی می‌روند تا آرزوهایشان را برآورده کنند و آبروی خانواده آنان را در قاب تلویزونی به حراج می‌گذارند خبر ندارند که همکار بازیگر و تهیه کننده‌یشان به دلیل 70 میلیون تومان 14 سال است در زندان به سر می‌برد.

اهالی سینمایی که ادعای الگو بودن دارند و در بر در به دنبال راهی برای ارسال 100 دلار به خارج از کشور هستند نمی‌توانند این مبلغ را به کودکان سرطانی ایران، نه؛ به بیماران خاصی که ماهانه 10 میلیون تومان هزینه داروی آنان است؛ و نه سایرین. بلکه به همکار و بازیگر هم صنف خود یاری رسانند.

چالش سطل آب یخ دغدغه من نیست! دغدغه و چالش من سر بریدن هزاران انسان در عراق است، دغدغه من احساس آن فردی است که وقتی ویدئویی شکستن پای انسانی را توسط داعش می‌بیند نیاز به اروژانس و کمک پزشکی دارد و هق هق گریه‌هایش برای انسانیت.

دغدغه من چالش آب یخی نیست که برای تفریح روی سر می‌ریزند؛ بلکه زجه‌های پیرزنی است که در کوهستانهای عراق از مرگ همسر و پسرانش می‌گوید و شاهد مرگ کودکان خویش است که از بیماری و گرسنگی و تشنگی نای ناله ندارند. دغدغه من احساس زنان جوانی عراقی است که در زندانهای داعش انتظار تجاوزی کثیف است و همسرانشان در گورهای دسته جمعی جان باخته‌اند.

چالش من سوختن هزاران هکتار درخت است در جنگلهای ایران، مرگ دریاچه ارومیه و زاینده رود، تیراژ 200 جلدی کتاب در ایران، به حراج گذاشتن کلیه‌ی جوان 20 ساله، چالش من ناامنی غذایی در 5 استان کشور است.

راستی شما هم دغدغه این را دارید که رتبه اول مصرف تریاک دنیا را داریم؟ چالش بیماران محتاجی که شب هنگام از درد آرزوی مرگ دارند چطور؟ بیکاران تحصیل کرده‌ای که شرمنده خانواده خود هستند؟ و هزاران دغدغه دیگر؟

ای کاش این دغدغه‌ها هم با یک سطل آب یخ به سامان می‌رسید!

میلیونهای لیتر آب در این چالش صرف شد و چه زمانها و چه فرصت‌های که نسوخت!

اگر در چالش سطل آب یخ 24 ساعت فرصت دارید اما برای بیدار شدن فرصت اندک است. واژه «چالش» در فرهنگ دهخدا به معنی رفتار کسی از روی تکبر و نخوت و ناز است در برابر حریف کارزار.

حریف ما کیست و کارزار ما کجاست؟

 

وای اگر صد را یکی بیند ز دور
تا بچالش اندر آید ازغرور

«مولوی»

هفدهم مرداد روز خبرنگار

به نام خداوند جان و خرد

هفدهم مرداد روز خبرنگار بر شما استاد گرانقدر، دانش‌آموخته گرامی و دانشجوی عزیز و نیز بر اهالی و اصحاب رسانه فرخنده باد.

با تبریک این روز برای جنابعالی اندیشه‌ای ناب، قلمی توانا و نوشته‌ای روشن‌بخش آرزومندم.

عرق شرم بر پیشانی سنگ‌پای قزوین!

وقتی مرجع تقلیدی به افرادی بگوید: دروغگو و فریبکار، سنگ پای قزوین هم شرم می‌کند که باز دروغ بگوید.

آیت الله ناصر مکارم شیرازی از مراجع تقلید گفت: متاسفانه دولت سابق با ارائه آمار غیرواقعی و دروغین، خودشان و ملت را فریب می دادند و باعث دردسر مردم می شدند. (لینک)

الهام: در دولت احمدی نژاد مشکلات مردم حل شد (لینک)

پیامبر صلى الله علیه و آله:

آیَةُ المُنافِقِ ثَلاثٌ: اِذا حَدَثَ کَذِبَ وَ اِذا وَعَدَ اَخلَفَ وَ اِذا اؤتُمِنَ خانَ؛ نشان منافق سه چیز است: 1 - سخن به دروغ بگوید . 2 - از وعده تخلف کند .3 - در امانت خیانت نماید .

ثَلاثٌ مَن کُنَّ فیهِ فَهِىَ راجِعَةٌ عَلى صاحِبِها: اَلبَغىُ و َالمَکرُ و َالنَّکثُ؛
سه خصلت است که در هر کس باشد (آثارش) به خود او بر مى گردد: ظلم کردن، فریب دادن و تخلّف از وعده.

امام على علیه السلام:

لا تَستَشِرِ الکَذّابَ فَإِنَّهُ کَالسَّرابِ یُقَرِّبُ عَلَیکَ البَعیدَ وَ یُبَعِّهُ عَلَیکَ القَریبَ؛
با دروغگو مشورت نکن، چون دروغگو، مانند سراب، دور را در نظرت نزدیک نشان مى دهد و نزدیک را دور.

إیّاکَ و َالخَدیعَةَ فَإِنَّ الخَدیعَةَ مِن خُلُقِ اللَّئِیم‏

از فریب دادن بپرهیز. زیرا فریب، خوى فرومایگان است.

ما چه گناهی کردیم که آنکس که نداند و نداند که نداند

الف: اگر شرایطی فراهم می‌شد بسیار دوست داشته و دارم که دو کتاب بنویسم. توضیحات کتاب رو نکته‌دانان با مشاهده عنوان کتاب درخواهند یافت:

1- از محمود افغان تا محمود احمدی نژاد (تاریخ 300 سال خدمت و خیانت به ایران)

2- بازجوی عاشق (زندگی‌نامه اسفندیار رحیم مشایی)

ب: منوچهر متکی وزیر سابق محمود احمدی نژاد گفته: مشکل بزرگ احمدی‌نژاد این بود که نمی‌دانست نمی‌داند! (لینک)

یعنی همان که:

آنکس که نداند و نداند که نداند
در جهل مرکب ابدالدهر بماند

ج: جریان 3002 دانشجویی که بدون شرایط در هشت سال گذشته وارد مقطع دکترا شدند را خوانده و شنیده‌ایم. معاون وزیر علوم طی مصاحبه‌ای آماری از این دانشجویان داده است:
یک هزار و ۸۸۴ تن از بورس خارج به داخل تبدیل وضعیت شدند و در دانشگاه‌ها با گرفتن پذیرش، مشغول به تحصیل هستند.
برای هر یک از دانشجویان بورسیه خارج بین ۶۰۰ میلیون تا یک میلیارد تومان هزینه می‌کند.
معدل کار‌شناسی ۲۲۸ تن کمتر از ۱۴ بوده
معدل ۳۰۵ تن در دوره کار‌شناسی ارشد، کمتر از ۱۶ بوده
در پرونده ۲۳۵ نفر هیچ عددی به عنوان معدل درج نشده است
از این تعداد ۳۲۵ تن ‌شرط سنی نداشته‌‌اند
در پرونده ۱۸۳ تن هیچ سند محضری برای خدمت پس از فارغ‌التحصیلی وجود ندارد
نام برخی از آقازاده‌ها و منسوبین نیز در میان ‌این‌ دانشجویان وجود دارد

راستی حروم خوری خوشمزه است؟
نظامی در هفت پیکر در خصوص حرام خوری شعر زیبایی دارد!

روز ارتباطات و روابط عمومی بر شما مبارک باد

روز ارتباطات و روابط عمومی را به شما استاد ارجمند، فرهیخته گرامی، دانشجو و دانش آموخته عزیز و همه فعالان عرصه ارتباطات و رسانه و روابط عمومی تبریک عرض کرده و آرزوی موفقیت و سربلندی شما را دارم.